Affetmek Zihinsel ve Fiziksel Sağlığı İyileştirebilir
Everett Worthington, PhD, affetme üzerine yaklaşık on yıl araştırma yapmışken, araştırmalarını test etmek için en kötü olayla karşı karşıya kaldı: Annesi bir ev baskınında öldürüldü. Polis faali yeti tespit ettiklerinden emindi, ancak adam asla yargılanmadı. Adalet sağlanamadı. Ancak bu trajik kayba rağmen affetmek masadan kaldırılmış değildi.
Affetme modelini birçok kez uygulamıştım ama böyle büyük bir olay için hiç kullanmamıştım,” diyor Worthington, Virginia Commonwealth Üniversitesi’nde psikoloji profesörü. “Sonuç olarak, genç adamı oldukça hızlı affedebildim.”
Worthington, kendini süper bir affedici olarak tanımlamıyor. Bu beceriyi geliştirmek yıllarca pratiğini aldı, diyor. “Lisans eğitimimde bana B notu veren bir profesörüm vardı, o adama affetmem on yıl sürdü.”
Bir sevdiğinin cinayetini affetme gibi yıkıcı bir suçla karşı karşıya kalma ihtimalimiz çok düşük. Ancak hemen hemen herkes daha affedicı olmaktan faydalanabilir, diyor Toussaint.
Küçük bir kırgınlık ya da büyük bir acı yaşamış olmanız fark etmez, sizi incitenlere affetmeyi öğrenmek, psikolojik refahınızı ve fiziksel sağlığınızı önemli ölçüde iyileştirebilir.
“Affetme, psikolojik, sosyal ve biyolojik bir konudur,” diyor. “Gerçek bir zihin-vücut bağlantısıdır.”
Affetmek Nedir?
Birçok insan affetmeyi bırakmak veya devam etmek olarak düşünür. Ancak Bob Enright, PhD, üç on yıl önce affetme çalışmalarının öncüsü olan Wisconsin, Madison Üniversitesi’nde psikolog, konunun daha fazlasını içerdiğini belirtiyor. Gerçek affetme bir adım daha ileri gider, diyor, sizi inciten kişiye olumlu bir şey sunar: empati, merhamet, anlayış. Bu öğe affetmeyi hem bir erdem hem de pozitif psikolojide güçlü bir yapı yapar. Ancak, bilimsel çevrelerin dışında, birçok insan konsept hakkında biraz kafaları karışık.
Yaygın bir yanılgı, affetmenin sizi inciten kişiyi cezasız bırakmak anlamına geldiğidir. Ancak affetmek adaletle aynı şey değildir, ne de uzlaşma gerektirir, diye açıklıyor Worthington. Potansiyel olarak tehlikeli olan bir suistimalcinin eski bir kurbanı, örneğin, uzlaşmamalıdır. Ancak kurban, empati ve anlayış yerine gelebilir. Worthington şöyle diyor: “Affedip affetmemin adaletin sağlanıp sağlanmayacağını etkilemeyeceğini.”
Bir başka yanılgı da birini affetmenin bir zayıflık belirtisi olduğudur. Worthington, “Buna ben de derim ki, kişi bunu denememiş olmalı,” diyor. Ayrıca çaba sarf etmek için çok iyi nedenler olabilir. Araştırmalar, affetmenin azalmış kaygı, depresyon ve majör psikiyatrik bozukluklar gibi zihinsel sağlık sonuçlarıyla, daha az fiziksel sağlık belirtisi ve daha düşük ölüm oranlarıyla bağlantılı olduğunu göstermiştir.
Toussaint ve Worthington, affetme ve refah arasındaki ana bağlantının muhtemelen stres rahatlaması olduğunu öne sürüyor. Toussaint, “Kronik stresin sağlığımız için kötü olduğunu biliyoruz,” diyor. “Affetmek, bize gereksiz yük getiren kronik kişilerarası stresleri bırakmamıza izin verir.”
Ancak stres rahatlatma önemliyken, Enright, affetmenin sihirini nasıl çalıştırdığına dair diğer önemli mekanizmaların olduğuna inanıyor. Bunlardan biri, “toksik” öfkedir. “Sağlıklı bir öfkenin yanı sıra bir sorun yok,” diyor. “Ancak öfke çok derin ve uzun süreliyse, sistemik olarak bize zarar verebilir.”
Örneğin, bir meta-analizde, Yoichi Chida, MD, PhD, öfkenin ve düşmanlığın kalp hastalığı riskiyle bağlantılı olduğunu ve mevcut kalp hastalığı olan insanlar için daha kötü sonuçlarla bağlantılı olduğunu bulmuştur ( Journal of the American College of Cardiology , 2009).
Affetmek, ayrıca özsaygıyı yeniden inşa etmeye de yardımcı olabilir, diye ekliyor Enright. “İnsanlar adaletsizlikle ezildiğinde, kendilerini sevmediklerini biliyor musunuz?” diyor. “Sana ne olduğu acıya karşı durduğunda ve seni inciten kişiye iyilik sunduğunda, kendin hakkındaki görüşünü değiştirirsin.”
Çabayı Harcamak
Her insan özelliği gibi, bazı insanlar doğal olarak diğerlerinden daha affedicidir. Worthington, araştırmalarının, affetmenin hem bir özellik (ya da kalıcı bir eğilim) hem de bir durum (veya geçici bir tepki) olduğunu gösterdiğini söylüyor. Birçok faktör – kişilik, yaşam deneyimleri, değerler – bu doğal eğilimi şekillendirebilir. Ancak, doğal bir affedici olmasanız bile, bu beceriyi geliştirebilirsiniz. Affetme bir çaba gerektiriyor, diye ekliyor Worthington. Ancak çaba, affetme sürecinin başlangıcında yer alırken, zamanla daha kolay hale gelir. Affetme pratiği yapmaya ne kadar erken başlarsanız, o kadar iyidir, diye ekliyor Enright. “Affetmeyi nasıl öğreneceğinizi bilmek, bir yaşam becerisidir,” diyor. “Bu beceriyi geliştirdiğinizde, sizi incitenlere ve kendinize fayda sağlamak için kullanabilirsiniz.”
Zor Olabilir, Ama Mümkündür
Birçok insan için, affetmek zordur. Toussaint, “Bu, herkesin deneyimlediği en zor şeylerden biri,” diyor. Ancak, affetmeyi öğrenmek, psikolojik ve fiziksel sağlık için birçok faydayı beraberinde getirebilir. Affetmek, stresi azaltabilir, özsaygıyı artırabilir, genel yaşam kalitenizi artırabilir ve hatta yaşam sürenizi uzatabilir.
Affetmeyi bir seçenek olarak görmek, sizi inciten kişilere empati, anlayış ve merhamet göstermeyi içerir. Bu, sizi inciten kişiyi cezasız bırakmak anlamına gelmez, ancak adaletle aynı şey değildir. Worthington, affetmenin adaletle ilgili olmadığını vurguluyor.
Sonuç olarak, affetmek zihinsel ve fiziksel sağlığınız için büyük faydalar sağlayabilir. Bu beceriyi geliştirmek için çaba sarf etmek, sizi incitenlere karşı daha olumlu bir tutum benimsemenize ve genel yaşam kalitenizi iyileştirmenize yardımcı olabilir.
